MET MIJ IS WEL IETS MIS

Heb je 'vage klachten' waarmee je niet naar de dokter gaat "omdat iedereen daar wel last van heeft"? Of heeft de dokter je klachten juist weggewimpeld met een "doe wat rustiger aan, dan gaat het wel over"? Laat je niets wijsmaken: als jij je niet lekker voelt, dan ben je niet lekker en dan heeft dat zijn oorzaken. En ook als je klachten 'tussen de oren' zitten, dan zit er dus iets tussen de oren. Blijf er niet mee rondlopen, onderzoek de oorzaken, durf veranderingen door te voeren. En als het niet lukt: zoek hulp.
Waarschinljk zijn erl dieperliggende oorzaken, die om structurele veranderingen vragen. Je hebt niet alleen maar een tijdje te hard gewerkt, het betreft niet een dipje, je bent uitgeput, je accu is leeg! En je moet niet alleen rust nemen, je hebt ook nieuwe inzichten nodig om je leven anders in te richten en andere prioriteiten te (durven) stellen. Daar is tijd voor nodig. Neem die tijd! Bekijk rustig de verschillende adviezen en overwegingen op deze website.

Burnout
(...)
Giel moest nog helemaal gaan ontdekken wat de impact van deze gebeurtenis was. Zijn werkplek was onbereikbaar ver weg, zijn trainingsschema kon in de prullenbak. Hij moest leren omgaan met zijn sterk beperkte mogelijkheden. Hij had grote moeite met het feit dat er geen logica leek te zitten in het hoe en wat en waarom hij zich goed of slecht voelde, in relatie tot de mate waarin hij rustte of actief was. Later zou hij veel leren over de psychische en fysieke aspecten van burnout, en over herstelbevorderend dan wel herstelbelemmerend gedrag. Hij zou nog te maken krijgen met zowel ondersteunende als falende hulpverleners en met werkzame en niet-werkzame therapieën. Hij zou nog geconfronteerd worden met arbeidsconflicten en ontslag, met uitkeringsaanvragen en ondoorgrondelijke instanties. Hem wachtte nog omscholing, reïntegratie en een carrièreswitch. Ook een groter inzicht en een beetje wijsheid lagen nog ergens ver achter de horizon.
(...)
“Met u is niks mis, meneer Karst,"zei de Bedrijfsarts. “U moet alleen niet zo ongeduldig zijn en uzelf wat meer ruimte geven.” Van achter het grote bureau keek zij hem heel opgewekt aan. Giel voelde hoe zijn binnenste in de knoop raakte. Al vijf maanden was hij ziek, zwak en misselijk, zonder dat er sprake was van een duidelijk opgaande lijn, dus hij vond dat er wel degelijk iets mis met hem was. Tegelijkertijd leek het of de arts een raam openzette waardoor een vlaag frisse lucht naar binnen kwam.

lees verder...