BLIJVEN VOLHOUDEN

Elke keer dat je een terugval hebt, kun je kiezen uit twee mogelijkheden: opgeven of doorgaan. Het is heel begrijpelijk dat je soms wanhopig wordt. Telkens als het beter lijkt te gaan en je gaat weer helemaal onderuit, lijkt het logisch om het bijltje er bij neer te gooien: "Het lukt toch niet, het is hopeloos." En toch moet je doorgaan, want er is altijd hoop, er is altijd licht aan het eind van de tunnel, ook al zie dat nu even niet. Doe het voor je partner, voor je moeder, voor die paar goede vrienden die je zijn blijven steunen. Maar doe het vooral voor jezelf. Je hebt al zoveel teleurstellingen overwonnen, het zou toch doodzonde zijn als al die moeite voor niets was geweest. En je hebt al zoveel keren na een terugval weer nieuwe progressie geboekt, dus je weet dat je de kracht in je hebt.
Misschien moet je je doelen bijstellen, misschien is het inderdaad onmogelijk je oude niveau te bereiken, zoals je voor ogen stond. Maar ook daarin heb je een keuze: het leven kan ook waardevol zijn op een iets andere manier dan vroeger, met andere accenten. Beter tevreden met wat je hebt, dan ontevreden om wat je nooit zult krijgen.
Recht je rug, haal diep adem en ga dóór. Je inzet zal beloond worden!

Het pad
Giel beklom de hoogste top van de Zuivere Duinen en keek in het rond. Het was nu alleen nog een kwestie van de juiste richting opgaan, wist hij. En precies op dat moment hoorde hij een stem:
“Wat op het oog de simpelste oplossing lijkt, blijkt in de praktijk het moeilijkst. Maar dat ga je pas zien als je het doorhebt.”
Het was de Goede Fee die hem aan het begin van zijn zoektocht op pad had gestuurd.
“Weet je nog,” zei ze, “dat ik je voorhield dat gaandeweg het wonder zou gebeuren? Je hebt al heel wat mijlen afgelegd en je bent er nu dichtbij.”
Giel keek haar ongelovig aan. Zo voelde het nog niet.
“Waar moet ik dan nu heen om te vinden wat ik zoek?”
“Zoals de Boeddha het 2500 jaar geleden al zei: Ik kan je het pad wijzen, maar je moet het zelf doen. Jezelf confronteren met jezelf vergt moed, heel veel moed. Om verlichting te bereiken moet je werken, keihard werken.”
Eigenlijk vond Giel dat hij al heel hard had gewerkt, maar hij verzamelde al zijn moed en zei: “Oké, wijs me het pad.”

lees verder...