TWEE STAPJES VOORUIT....

Je hoopt zo vurig dat je (eindelijk) de weg omhoog bent ingeslagen, dat een terugval telkens voor een teleurstelling zorgt. Dat komt vooral door je eigen verwachtingen: vandaag voel je je beter dan gisteren, dus verwacht je dat je je morgen beter voelt dan vandaag. Maar zo werkt het niet. Het genezingsproces is vaak grillig: het is dan een kwestie van "twee stapjes vooruit en ééntje achteruit". En zelfs dat impliceert een gestadige opmars naar het grote ideaal: weer GEZOND zijn. Soms val je echter wel vier stappen terug - en vaak ook nog zonder dat je begrijpt waaarom - en duurt het een hele tijd voor je weer terug op het niveau bent dat je dacht 'definitief' bereikt te hebben.
Je kunt je hier tegen wapenen door twee dingen. Ten eerste: probeer op de lange termijn te denken, dus niet per dag 'beter' of 'slechter' te meten, maar te vergelijken met een maand of een half jaar geleden. Schrijf dan eens op wat er allemaal beter gaat, wat je nu wel kunt en toen niet. Je bent misschien wel meer vooruit gegaan dan je denkt! Ten tweede: doe alles met een positieve intentie, zonder je acties af te meten aan het (directe) succes. Je kunt succes niet afdwingen door boos tegen jezelf, tegen god of tegen de dokter te zeggen: ik doe zo m'n best, nu MOET ik beter worden. Zo werkt het dus niet.

Obstakels
Ontmoedigd plofte Giel neer op het bankje voor de herberg van het dorpje waar ze verbleven, naast de oude waard die daar zat te genieten van zijn middagpauze.
“Elke keer denk ik dat ik m’n probleem heb overwonnen,” verzuchtte de jongen. “Maar dan blijkt het niet zo te zijn.”
“Dat ken ik,” sprak de oude man. “Lange tijd dacht ik dat het leven op het punt stond te beginnen. Maar telkens stonden er obstakels in de weg, die ik eerst moest wegwerken. Dàn zou het leven echt beginnen, dacht ik. Eindelijk begon het me de dagen dat het leven juist uit die obstakels bestond."
Dat was een berustende visie waar de jongen nog niet aan toe was
.

lees verder...