(EEN TIJDJE) NIKS DOEN
Je wilt natuurlijk weer beter worden. Maar hulp zoeken?
Nog maar even niet. En zelf op zoek gaan naar alternatieve methoden? Daar
heb je ook geen puf in. Je doet dus gewoon niks en misschien gaat het
vanzelf weer over. Dat lijkt passief en slap, want het oogt beter (voor
je omgeving) als je je 'pro-actief' opstelt en hard aan je herstel gaat
werken . En het kan ook je zelfvertrouwen versterken als je niet bij de
pakken neer gaat zitten. Toch is niks doen soms een goede optie.
Een pleidooi voor (een tijdje) niks doen houdt niet in dat je lamlendig
en mistroostig op de bank moet blijven hangen. Maar er het is waar: veel
dingen gaan gewoon vanzelf over, al lijkt soms het of het pilletje van
de dokter - ingenomen op het moment dat de klachten het hevigst waren
- de omslag hebben teweeg gebracht. Misschien was je zonder dat pilletje
ook gewoon beter geworden.
Zeker als je ziek bent geworden door overbelasting en stress kan het heilzaam
zijn om weer helemaal opnieuw te leren niets te doen, om die drang om
altijd maar bezig, productief en nuttig te zijn kwijt te raken. Daar is
tijd voor nodig, soms veel tijd. Maak ontspannen wandelingen, langs het
strand, in het bos, of ga gewoon zitten kijken naar je omgevingin het
buurtparkje. Stel dingen uit! Stel jezelf telkens de vraag: "MOET
dat? en moet dat NU?"
De oude Chinezen kenden al het principe van 'woe wei', doen
door niet doen. Sommige dingen kun je niet
forceren, en als je te veel je best doet ("Ik MOET snel beter
worden") dan lukt het juist niet. Laat de dingen een tijdje
op hun beloop, en zie of er 'vanzelf' iets ten goede verandert. Zo niet,
dan heb je opnieuw de keuze: blijven hangen in je lamlendige toestand,
of alsnog in actie komen.
De Ecoloog
(...)
De Egoloog pauzeerde even, in gedachten verzonken.
"Dit moeilijke proces van loslaten kan uiteindelijk tot verlichting
leiden”, ging hij verder. “Dingen doen is vaak nodig, maar
altijd onvolledig. Doen moet in balans zijn met niet-doen. met een acceptatie
van wat is. Met een besef dat we het uiteindelijk niet voor het zeggen
hebben. Het leven is broos, niets is zeker. Er wordt van ons gevraagd
ons best te doen en daarna vrede te hebben met het mysterie van het leven.
Als je dat weet kan dat uiteindelijk reden zijn voor vreugde, niet voor
cynisme en verlamming. Want het is bevrijdend. het getuigt van grote eenvoud.”
lees
verder...
|