HET ALTERNATIEVE CIRCUIT

Vroeger was het eenvoudig: als je ziek was ging je naar de dokter. Die gaf je een drankje of een pilletje en dan ging het wel over. Of niet. Als het duidelijk een ernstige aandoening betrof, verwees de huisarts je door naar een specialist. Deze ging je serieus behandelen, of deed je klachten hoogmoedig af als gezeur. Ook de dooddoener "Je moet er mee leren leven" scoorde hoog.
De afgelopen decennia is er wat dat betreft veel veranderd. Patiënten zijn mondiger geworden, de toegang tot informatie is enorm toegenomen en het aanbod aan genezingsvormen, therapieën en geneesmiddelen is exponentieel gegroeid. Is dat een goede ontwikkeling?
Goed is dat de dokter geen 'goddelijke' status meer heeft: hij weet ook niet alles en de patiënt weet dat en de dokter weet dat de patiënt dat weet. Door de 'concurrentie' op de gezondheidsmarkt zijn behandelaars meer geneigd klachten serieus te nemen en heeft de patiënt (cliënt!) meer keus. Sommige 'alternatieve geneeswijzen' , zoals acupuncctuur, zijn ook alleen in onze Westerse wereld alternatief, terwijl ze in andere delen van de wereld (het verre Oosten bijoorbeeld) al duizenden jaren worden toegepast. Dat ze lang niet altijd werkzaam zijn, is geen argument om ze van die markt te weren: dat geldt nameijk ook voor de meeste 'reguliere' behandelingen en medicijnen.
Wel is waakzaamheid vereist bij onduidelijke therapieën waar onevenredig veel geld voor wordt gevraagd. Misschien heb je dan te maken met een ordinaire oplichter.
In het algemeen is het nuttig om je breed te oriënteren, iets te zoeken dat bij je past en de ontwikkeling van je gezondheidstoestand kritisch te blijven volgen: aandacht voor wat je doet en laat, gemotiveerd werken aan je welbevinden.

Het Alternatieve Circuit
Het was duidelijk dat de jongen ‘het’ niet vond bij de reguliere specialisten en ook niet bij de verkondigers van blije theorieën. Misschien moest hij zijn licht eens opsteken in het Alternatieve Circuit. Dat was een groot, nogal diffuus gebied, waar het Hof van Lichaam en Geest geleidelijk overging in de Grote Geneesgronden. Langs talloze kronkelende paadjes had zich daar een bonte variëteit aan behandelaars had gevestigd.
Om zich een beeld te vormen van het grote aanbod sprak Giel hier en daar iemand aan.
“De meeste alternatieve geneeswijzen gaan al eeuwenlang uit van een model waarbij lichaam, geest en ziel één geheel vormen en samen moeten worden behandeld, of terug in balans gebracht,” legde de eerste Alternatieveling hem uit. “Daarom worden door holistische genezers niet alleen de symptomen behandeld, maar de hele persoon. Met als basisgedachte: genees de oorzaak, niet het gevolg.”
Plotseling verscheen als een duveltje uit een doosje een tenger ventje, dat zich met schelle stem mengde in het gesprek. Het bleek de Kleine Twijfelzaaier, gekomen om een tegengeluid te laten horen.
“De behandelingen die alternatieve geneeskundigen geven zijn zelden wetenschappelijk bewezen. Dat er individuele resultaten mee worden geboekt, is nog geen bewijs dat ze werkelijk effectief zijn.”
Geërgerd duwde een andere Alternatieveling de Twijfelzaaier opzij. “Een Alternatief Genezer heeft vaak warme aandacht voor de patiënt en trekt er tijd voor uit om met de hele persoon en diens levensvisie kennis te maken,” wierp hij tegen.

lees verder...