HET ALTERNATIEVE CIRCUIT
Vroeger was het eenvoudig: als je ziek was ging je naar
de dokter. Die gaf je een drankje of een pilletje en dan ging het wel
over. Of niet. Als het duidelijk een ernstige aandoening betrof, verwees
de huisarts je door naar een specialist. Deze ging je serieus behandelen,
of deed je klachten hoogmoedig af als gezeur. Ook de dooddoener "Je
moet er mee leren leven" scoorde hoog.
De afgelopen decennia is er wat dat betreft veel veranderd. Patiënten
zijn mondiger geworden, de toegang tot informatie is enorm toegenomen
en het aanbod aan genezingsvormen, therapieën en geneesmiddelen is
exponentieel gegroeid. Is dat een goede ontwikkeling?
Goed is dat de dokter geen 'goddelijke' status meer heeft: hij weet ook
niet alles en de patiënt weet dat en de dokter weet dat de patiënt
dat weet. Door de 'concurrentie' op de gezondheidsmarkt zijn behandelaars
meer geneigd klachten serieus te nemen en heeft de patiënt (cliënt!)
meer keus. Sommige 'alternatieve geneeswijzen' , zoals acupuncctuur, zijn
ook alleen in onze Westerse wereld alternatief, terwijl ze in andere delen
van de wereld (het verre Oosten bijoorbeeld) al duizenden jaren worden
toegepast. Dat ze lang niet altijd werkzaam zijn, is geen argument om
ze van die markt te weren: dat geldt nameijk ook voor de meeste 'reguliere'
behandelingen en medicijnen.
Wel is waakzaamheid vereist bij onduidelijke therapieën waar onevenredig
veel geld voor wordt gevraagd. Misschien heb je dan te maken met een ordinaire
oplichter.
In het algemeen is het nuttig om je breed te oriënteren, iets te
zoeken dat bij je past en de ontwikkeling van je gezondheidstoestand kritisch
te blijven volgen: aandacht voor wat je doet en laat, gemotiveerd
werken aan je welbevinden.
Het Alternatieve Circuit
Het was duidelijk dat de jongen ‘het’
niet vond bij de reguliere specialisten en ook niet bij de verkondigers
van blije theorieën. Misschien moest hij zijn licht eens opsteken
in het Alternatieve Circuit. Dat was een groot, nogal diffuus gebied,
waar het Hof van Lichaam en Geest geleidelijk overging in de Grote Geneesgronden.
Langs talloze kronkelende paadjes had zich daar een bonte variëteit
aan behandelaars had gevestigd.
Om zich een beeld te vormen van het grote aanbod sprak Giel hier en daar
iemand aan.
“De meeste alternatieve geneeswijzen gaan al eeuwenlang uit van
een model waarbij lichaam, geest en ziel één geheel vormen
en samen moeten worden behandeld, of terug in balans gebracht,”
legde de eerste Alternatieveling hem uit. “Daarom worden door holistische
genezers niet alleen de symptomen behandeld, maar de hele persoon. Met
als basisgedachte: genees de oorzaak, niet het gevolg.”
Plotseling verscheen als een duveltje uit een doosje een tenger ventje,
dat zich met schelle stem mengde in het gesprek. Het bleek de Kleine Twijfelzaaier,
gekomen om een tegengeluid te laten horen.
“De behandelingen die alternatieve geneeskundigen geven zijn zelden
wetenschappelijk bewezen. Dat er individuele resultaten mee worden geboekt,
is nog geen bewijs dat ze werkelijk effectief zijn.”
Geërgerd duwde een andere Alternatieveling de Twijfelzaaier opzij.
“Een Alternatief Genezer heeft vaak warme aandacht voor de patiënt
en trekt er tijd voor uit om met de hele persoon en diens levensvisie
kennis te maken,” wierp hij tegen.
lees
verder...
|